Podglądacz

Czy zastanawialiście się kiedyś nad podglądactwem ?? Tak, tak Kochani !! Możecie teraz powiedzieć - Zboczeniec !! Nic bardziej mylnego. Człowiek w swojej naturze ma wpojone i zakorzenione podglądactwo. Jedni spowici wypiekami, w zaciszu zasłony, spoconą dłonią dzierżąc lornetkę podglądają sąsiadkę (lub sąsiada, wedle płci i upodobania). Ja osobiście wolę w dłoni trzymać aparat z odpowiednim nakręconym nań obiektywem.

Polowanie zaczyna się oczywiście standardowo. Najpierw wchodzę w gąszcz bezdroża, płoszę zwierzynę wszelaką swym jestestwem, klnę siarczyście, przestawiam wzrok na makropercepcję. Co to takiego ?? Nic innego jak tylko zdolność postrzegania czegoś mniejszego niż wszystko to, co nas otacza. Często gęsto w obszarze naszego zainteresowania znajdują się żyjątka nie większe niż paznokieć małego paluszka. No, śmiało, spójrzcie na swoje paznokcie :) Będziecie mieli wyobrażenie tego, co muszę znosić w swojej codziennej zabawie w makrofotografie. Wiedzieć Wam trzeba, że przestawienie wzroku w moim przypadku jest wyjątkowo trudne. Zanim wypatrzę odpowiedniego osobnika, potrafi go już dawno nie być. Zdarzają się jednak takie sytuacje, kiedy ucieczka jest conajmniej utrudniona. Takie sytuacje są dla makrofotografa o tyle korzystne, że obiekt zainteresowania jest dla niego, że tak powiem - stabilny. I nie jest to sytuacja, kiedy przybijemy delikwenta szpilką do listka lub gałązki, bo z tym także się spotkałem. [teraz szybko zerknijcie na zdjęcie]. Nie są za to stabilne zazwyczaj warunki pogodowe. Kto próbował kiedyś współpracy z Raynoxem, ostrząc metodą odstawno - dostawną - ten wie, co oznacza kląć na najmniejszy zefirek, który akurat złośliwie zawieje w momencie upragnionego uwolnienia migawki. Jest oczywiście cała gama złośliwości utrudniających nam działanie, jednakże najważniejszy jest efekt naszej pracy. Spójrzcie teraz na zdjęcie poniżej raz jeszcze. I odpowiedzcie mi w komentarzach jakie uczucia towarzyszą Wam w momencie oglądania zdjęcia i co lubicie najczęściej podglądać w swoim życiu :)